Η θέση της γλώσσας μέσα στο στόμα, τόσο σε ηρεμία όσο και κατά την κατάποση ή την ομιλία, παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της οδοντοστοιχίας και της ανάπτυξης της άνω γνάθου. Όταν η γλώσσα βρίσκεται χαμηλά, πιέζει τα μπροστινά δόντια, μπορεί να οδηγήσει σε ανοιχτή δήξη, προώθηση των δοντιών ή ακόμη και στενή υπερώα. Αυτές οι δυσλειτουργίες συνήθως δεν διορθώνονται μόνο με σιδεράκια, καθώς η αιτία δεν είναι απλώς τα «στραβά δόντια», αλλά και μυολειτουργικά προβλήματα. Η ορθοδοντική προσέγγιση σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είναι ολιστική, συνδυάζοντας θεραπεία με ασκήσεις επανεκπαίδευσης της γλώσσας (σε συνεργασία με λογοθεραπευτή ή ειδικό μυολειτουργικής θεραπείας), για να εξασφαλιστεί σταθερό και μακροχρόνιο αποτέλεσμα.
