Η διάκριση ανάμεσα σε σκελετική και οδοντική ανωμαλία είναι καθοριστική για το σωστό σχεδιασμό της ορθοδοντικής θεραπείας. Μια οδοντική ανωμαλία αφορά αποκλειστικά στη θέση των δοντιών, για παράδειγμα, στραβά δόντια, κενά ή συνωστισμός, και συνήθως αντιμετωπίζεται με σιδεράκια ή διαφανείς νάρθηκες. Αντίθετα, μια σκελετική ανωμαλία αφορά στη θέση ή το μέγεθος των γνάθων, όπως προγναθισμός κάτω γνάθου ή στενή άνω γνάθος και συχνά απαιτεί πιο σύνθετη θεραπευτική προσέγγιση, όπως ορθοπεδικά μέσα κατά την παιδική ηλικία ή και χειρουργική παρέμβαση σε ενήλικες. Η σωστή διάγνωση, συνήθως με κλινική εξέταση, ακτινογραφίες και φωτογραφική ανάλυση, βοηθά να επιλεγεί η κατάλληλη θεραπεία και να επιτευχθεί όχι μόνο αισθητικό, αλλά και λειτουργικό αποτέλεσμα.
